BERRIRO HASIERARA

Hau da nire blogaren amaiera... badirudi inor ez dela sartu( jejeje normala dirudi ez?). beno ba kurtxo hau ez da luzea izan, baina oraindik ez da amaitu! beno amaiera da...BAINA HURRENGO KURTXOAN BERRIRO HASTEKO ESAN DIDATENEZ, BERRIRO HASI BEHARKO DUT!

HURRENGO URTERARTE!!!

SUMINAREN ESTRATEGIA

Fernando Morillok liburu honetan bizitzaren bihurritzea eta estrategiaren erabilera bizitzan duela oinarri dirudi. Honetan, joko estrategia bat irudikatu du, ekialdeko joko bat: Go. Honek xake jokoaren antza du, baina hura jokatzeko askoz zailagoa. Honek intrigazko nobela bat osatzeko balio izan dio

Nobela honetan, suspensea, intriga eta misterioa dira nagusi. Liburu honetan sartzeko aukera duzu lehenengo orritik hasita.

Liburu honen pertsonai nagusia Aimar Goikoetxea da, eta antagonista, berriz, Garbiñe.

Nobela honetan, Aimar Goikoetxeak, antropologoa zenak liburu bat idatzi zuen pertsona bati buruz. Errealitatea nahi bezala bihurritzen zuen berak nahi zuena lortzeko.
Hori dela eta, Flora deituriko emakume bat Aimarrengana joan zen laguntza eske.
Florak nahi zuena bere errealitatea bihurtzea zen bere semea, Fede beregana itzul zezan; nahi zuen guztia egin zezakeen.
Aimarrentzat erronka handia zen hura, baina baietza eman zuen.
Federen lagunei tranpa batzuk jarrita, haren “neskalaguna”, Garbine ezagutzera eraman zioten. Handik aurrera, dena zailago izango zen eta inork uste ez zuena gertatu ere.

Orduan, Aimar antropologo batetik detektibe batera pasatuko da Garbiñeren aurkako norgehiagoka honetan. Liburu hau Go partida bat bezalakoa da. Aimarrek egia argituko du, eta Garbiñe nor den ere. Baina dena korapilatuz joango da eta partida ez da amaituko azken mugimendua egin arte.

Liburu hau erraza da irakurtzeko; nik gomendatuko nuke.

EGIAZKO KONDAIRA

“Orain dela milaka urte, itsaso guztiak indar batek kontrolatzen zuen: Umiryu. Baina behin, indar hori ahuldu eta itsaso guztiak 5 ozeanotan zatitu zen.

Aruk, itsas printzesak, Artiko Ozeanoa kontrolatzen zuen.

Yumik, Itsas damak, Ozeano Barea menperatzen zuen.

Ianek, itsasoetako jaunak, Ozeano Indikoaren kontrola zuen.

Aaronek, itsasoetako printzeak, Ozeano Antartikoa mendean zuen.

Eta azkenik Amyk, itsasoetako neskak, Ozeano Atlantikoa kontrolatzen zuen.

Haien artean oreka bat egon behar da; ez badago… suntsipena nagusituko da.

Milaka urte pasatzerakoan ume bat jaioko da eta ume horrek ozeano gudak gelditu eta haizeak ematen duen moduko oreka berreskuratuko du. Hau baita bere patua…” edo horrelako zerbait dio kondaira honek…

Nire izena Aukai da, 16 urte dituen neskatxa abenturazalea naiz, Zornotzan bizi naiz eta Urritxe institutuan ikasten dut. Nire lagunik minenak Leiur eta Zigor dira.
Leiur neska kirolaria da eta oso sentikorra; Zigor, berriz, futbolari ona da eta ezagutzen dudan mutilik barregarriena ; denbora guztian barrezka dabil!

Hau guztia aparte utzita, orain dela gutxi, Ibaizabaleko ura gutxituz joan da eta hondartzetan, itsas maila txikiagotuz doa denbora pasatu ahala, lurrak sikatuz doaz… inoiz ez da gertatu horrelakorik! Horregatik hirurok erabaki dugu gertatzen den guztia ikertzea; seguru zergatia aurkitzen dugula!

-Baina nondik hasi?-Zigorrek

-Nondik ba, Ibaizabaletik!-Leiurrek

Hasi gara bertatik, baina ez dugu ezer aurkitu… ezta urik ere…Zer egin orain?





-Aukai, etorri! Begiratu…ez da arraro samarra?Ummm…. zer ote da?-Leiurrek.

-Lagundu…-izaki arraroak.

-Ez dakit, baina kondairako izaki baten antza handia du… emmmm…. Zein zen bere izena…. Hori da, Amy!-nik
-Lagudu…Aukai…-Amyk.

-Nola dakizu nire izena?!-nik

-Intuizioz… zure laguntza beharrezkoa da dena lehengoratzeko… mesedez…-Amyk

-Baina zer egin ahal dut nik ba?-nik

-Zu zara uretako gudak gelditu ahal duen bakarra; kondairak dion ume bera baitzara.-Amyk

-Ezinezkoa!-nik

-Beno, beno… baina zer gertatu da?-Zigorrek

-Dena orain dela urte batzuk gertatu zen: 5 ozeanoak oreka osoan zeunden, Lurreko jaunak, Domuk, Yumuk zaintzen zuen ozeanoa, Ozeano Barea, desagertarazi nahi zuen arte.
Egia esanda, Domu ez da benetazko Lurreko jauna, baina Yomuri desagertu zenetik, berak kontrolatzen du lurra eta bertako landareak. Baina badirudi Domuk ur guztia kontrolatu nahi duela eta horregatik desagertarazi nahi du ozeanorik handiena… beste guztia misterio bat da…

-Orduan, egin behar dugun bakarra Domu gelditu eta Yomu aurkitzea da ezta?-Leiurrek, Zigorrek eta nik.

-Bai… gauza bat, Aukai… haizea kontrolatzeko gai izan beharko zinateke jada… ezta?-Amyk.

-Haizea…. Kontrolatu?-nik

-Bai. Kondairak dioenez, zuk haizea kontrolatzen duzu.-Amyk

-Ba nik inoiz ez dut hori egin…. Baina pentsatzen jarrita… behin, txikia nintzela, lagun bati jolas bat haizeak eraman zion, baina bat-batean, haizea guganako bidean jarri eta jostailua lehen zegoen lekura eraman zuela zirudien… agian, nik egin nuen hura… -nik

-Ondo dago, nik erakutsiko dizut haizearen indarra erabiltzen.-Amyk

-Nire lagunek ere lagundu ahal gaituzte, ezta? Oso onak dira misterioak argitzen; ni baino askoz hobeak!-nik





-Ondo da.-Amyk

-Primeran!!!-Leiurrek, Zigorrek eta nik

6 hilabete inguru eraman ditugu trebatzen, baina azkenean haizea kontrolatzeko gai izan naiz, edo gutxi gorabehera…

-Orain Domuren bila joan behar dugu, baina dakigun bakarra Yomuriren gaztelua non dagoen da, baina ez nago seguru bertan dagoenik… agian beste leku batera joango zen…-Amyk

-Non dago bere gaztelua?-Zigorrek

-Belatxikita deituriko mendi batean.

-Hori ez da gure herriko mendi bat? Baina bertan ez dago gaztelurik…

-Gaztelua ezkutuan dago, bertako puntan. Nik eramango zaituztet bertako sarrera ezkutura, lasai egon.

-Erabakia hartuta! Goazen Belatxikitara!!!

Bertara joan gara eta goraino heldu ere.

-Heldu gara. Gazteluko sarera, hemen dago.-Amyk

-Non? Ezin dut ikusi.-Leiurrek

-Hor dago, arroka hauek dira. Hauek zabaltzerakoan hasiko da guztia…

Atea zabaldu da, bertan sartu eta han dago: ile zuri eta luzedun gizon bat aulki batean jesarrita,

-Leiur, Zigor joan zaitezte Yomuriren bila; bien bitartean, Amy eta ni saiatuko gara Domu distraitzen.-nik

-OK!-Leiurrek eta Zigorrek.

Leiur eta Zigor eskaileratik behera joan dira, bien bitartean, Amy eta ni Domurengana joan gara.

-Amy, itsasoko neska… etorri zara, eta norbaitekin ikusten dudanez…Aukai, ezta?-Domuk.

-Zer nahi duzu ozeanoen zaindariengandik?!!!-nik






-Ezer garrantzizkorik, bakarrik ur guztiaren kontrol absolutua.-Domuk

-Nire gorpuaren gainetik!-nik

-Horixe bera!!!-Domuk

Hainbat orduz egon gara borrokan; ni haizearen indarrarekin eta Domu Lurraren indarrarekin, baina ni ez naiz Domu garaitzeko nahiko indartsu, ezta Amyrekin…

Etsita nago; ezin naiz altxatu… zer egin ahal dut!

Orduan…

-Amy, Aukai!!!-ahotz batzuk.

-Aru, Yumi, Ian, Aaron!!!etorri zarete!-Amyk.

-Aukai!!!-Leiurrek eta Zigorrek.
-Leiur, Zigor!!! Badirudi aurkitu duzuela!!!-nik.

-Eskerrik asko askatzeagatik.-Yomurik.

-Bat egin dezagun domu garaitzeko.-Aaronek

Ozeano guztien indarra eta haizearen indarra bateratuz, zikloi bat eratu dugu lurreko indarra deuseztatzeko.

-Har ezazu hau, Ziklon!!!-nik

-Ez!!! Nire indar guztia… ez!!!-Domuk

Domu desagertu da eta lurra kontrolatzeko indarra berriro Yomurik dauka. Dena lehengoratu da.

-Azken agurra da hau, ezta?...-nik

-Ez negarrik egin, Aukai…-Amyk

-Zigor, Leiur, Aukai… ez zaituztet ahaztuko...-Amy

-Goazen…-Yumik.

-Agur guztioi!!!-Amyk

-Agur!!!-Leiurrek, Zigorrek eta nik.






Joanak dira dagoeneko. Dena normalera itzuli dira, gutxi gorabehera. Ura ugari dago, itsasoa lehengoratu da.

2 aste beranduago…

-Aukai!-Leiurrek eta Zigorrek

-Leiur, Zigor, egunon!-nik

-2 aste pasatu dira dagoeneko…-Leiurrek
-Beno, gutxienez dakigu haiek salbu eta pozik daudela… beno, goazen klasera, edo berandu iritsiko gara!-Zigorrek

-Bai… korri!!!-nik

ZUZENDARIARI GUTUNA

Zuzendari agurgarria:

Bertako egunkariko iritzi artikulu bat irakurri nuen otsailaren 14an, eta ez nago iritzi horrekin batere adoz.
Hori dela eta, telebista saioei buruzko iritzi propio bat idatzi dizut.

Gaur egungo saio askok, ez dute gai zehatz bat, eta gai horien mamia kapitulu gutxitan galtzen da. Konkurtso saio askotan jausiak, kolpeak eta horrelako gauzak dira nagusi. Horrelakoak izaten dira ia saio guztiak: aurresangarriak, aspergarriak eta askotan ikusitakoak direla dirudite.

Arrakasta handiko eta jakin mina sortzen duten telesail askok klase orduetan eman oi dira, baita albistegi saioak ere.

Gaur egungo arrakastak telebista kanalak ezartzen dute, orain, telebista ikusten dugunok, saio kopuru zehatz bat dugu eta hura ikusteko, telebistetako kanalek antolapen handia egiten dute, saio horiek jendea ikus zezaten; orduan, saio horiek jendea erakarriko lukete, audientzia nibelak gora eginez.

Gainera hori dela eta, telefilmak beti berberak izan oi dira, audientzia nibel handiak izan baitzuten momentu hartan. Zerbait berri jartzea ez legoke gaizki noizean behin…

Azkenik, Txutxu-mutxu saioei buruz zerbait komentatu nahiko nuke. Egia da saio horietako batzuk jendea laguntzeko balio dutela, baina beste askok, jendearen intimitatea ,apurtzen dute, jendearen bizitzan sartuz eta haiei lagan utzi gabe egunez; horrela jendea nekatuta egon oi dira, etxetik irten ezinik. Nola uste duzu biziko direla ondo?

Nahiko nuke galdera horiei erantzun on bat ematea.

Eskerrik asko irakurtzean eman duzun denboragatik eta espero dut zuk nire iritzi bera izatea.

Agurtzen zaitut.



Ainara Fernandez

SAN FERMINAK

San Fermin jaiak Iruñeko festa ospetsuak dira, mundu osoan zehar ezagunak direnak. Uztailaren 6tik 14ra bitarte ospatzen dira egun. Duela 400 urte baino gehiago horrela egiten dela, 1591an, eguraldi kaskarra dela eta, hasierako data, urrikoa alegia, uztailera aldatzea erabaki zutenetik.

Uztailaren 6an hasten dira urtero txupinazoa jaurtitzearekin batera, Udaletxe plazan. Ekitaldi hau urtero oso jendetsua izaten da. Entzierroak dira festen muina da eta ekitaldirik ezagunena. Goizeko 8etan abiatzen da eta hauxe da ohiko ibilbidea: Santo Domingoko aldapa, Udal Plaza, Mercaderes kalea, Estafeta kalea, Telefonicako tartea eta Zezen Plaza. Uztailaren 14an amaitzen dira, "Gaixo gu" edo "Pobre de mí" tradizionala abestuz.
Ernest Hemingway idazle ezagunak mundu mailan ezagutarazi zituen jaiak, batez ere ingeles hiztunen herrialdeetan.

AMODIO GUTUNA

2009-I-14


Nire maitearentzat:

Ez dakit zelan esan sentitzen dudana… Oso arraroa da.
Horrelako gauzak inoiz ez zitzaizkidan bizitzan gertatu. Oihukatu nahi dut lau haizeetara baina egin ahal dudan bakarra idaztea da;ezin dut ezta xuxurlatu ere.

Hainbat urtez ezagutzen zaitut… lehenengoz niretzat lagun bat bakarrik zine; jolasteko eta dibertitzeko lagun bat…
Baina denbora joan ahala, zerbait sentitzen hasi nintzen, inoiz sentitu ez nuena.

Maite zaitut; nire bihotza iluntasun osoan murgiltzean, zutaz pentsatzean argitasun eta goxotasuna nagusi izaten da.
Triste nagoenean beti zaude ondoan eta alaitasuna eta poztasuna eransten didazu.

Ni zure lagun on bat naiz betiko, nahiz eta inoiz ez ahaztu zutaz sentitzen dudan guztia…
Beti izango zara niretzat lehen amodioa, maite zaitut eta ez zaitut inoiz ahaztuko.

Hemendik joan behar naiz beste herrialde batera. Agian urte batzuk barru berriro ikusiko gara elkar; bien bitartean, nahi dudan bakarra da zu zoriontsu izatea, norbaitez maitemintzea eta hura maitatzea ni zu maite zaitudan beste.
Zoriontsu bazara, ni ere izango naiz.

Betiko lagunak izango gara. Ez ahaztu nitaz, ni zutaz ez naiz ahaztuko.

I LOVE you!


AINARA FERNANDEZ

DESKRIPZIOA

Gauza bat kontatu beharrean nago, Oier.
Abuztuan, Galiziara joan nintzen astebete, leku ikaragarri polita zen hura:
Zuhaitzez betea, dena berde-berde, ibai txiki bat zapaburuz beteta…
Bertan, koadrila bat zapaburuak harrapatzen.
Koadrilakoek, gutxi gorabehera 15-16 urte zituzten; jatorrak ziruditen. Eta horrelakoak ziren!
Baina bazegoen mutil bat zuhaitz batean jesarrita, liburu bat irakurtzen. Koadrilatik kanpo edo egon beharko zen, denok joan baitziren bera bakar-bakarrik utzita.
Zer arraroa, ez? Bai, baina hura zen begiz hartu nuen mutila.
Beragana hurbildu eta zarata egin gabe bere ondoan jesarri nintzen. Jesarri eta mutila atoan utzi zuen liburua.
Hitz egiten hasi zitzaidan, ez zirudien lotsatia, baina bai nahiko misteriotsua. Egin nuen gauza bakarra bere begiei begirada bizkor bat egitea izan zen. Nolako begi puskak! Bai, bizitzan ikusi ditudan politenak dira. Bere kolore berde-urdinxkak liluraturik utzi ninduten. Bere begirada ere… eta bere irribarrea… Ikustekoa!!!
Gainera irribarre egiten zuen bakoitzean bere hortz zuri-zuriak ikusten ziren, eta horrek bai zirela hotz politak, mutil!
Bera ez zen hangoa ere, ni bezaa oporretan zegoen bertan. Jon, Errioxakoa zen. Hain egin ginen lagun Oier… guztiz konprenitzen ginen eta horregaitk berarekin pasatu nituen opor guztiak.
Baina ez naiz zutaz ahaztu; bertan neska pinpirin bat ezagutu nuen ere, zure gustukoa gainera! =)
Nahi baduzu, ezagutzeko geratu ahal zarete, Bilbokoa baita! Jejeje…=D

Beno ba, utzi behar zaitut zeren eta oraindik ez ditut eskolako lanak egin=(


AGUR!!!


AINARA

KAIXO

Kaixo guztioi.


Hemen gaude Zornotzako institutuan aspertuta, irakasle petardo honekin blog bat egiten. Hau da sortu dugun lehen bloga, ea interesa sortzen zaigun... =D
(ez dut uzte interesa pistuko zaidanik...)